Wizy i procedury wizowe

Przepisy prawa

Ustawa o cudzoziemcach

Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (tj. Dz. U. 2021, poz. 2354 z późn. zm) w dziale IV reguluje proces wydawania wiz krajowych oraz niektóre procedury związane z wydawaniem wiz Schengen (np. cele krajowe wydawania wiz Schengen, adnotacje krajowe, procedury krajowe związane z konsultacjami wizowymi), jak też kwestie związane z procedurami dotyczącymi przedłużania wiz, a także ich cofania i unieważnienia.

Dodatkowo w art. 5 ust. 2 ustawy o cudzoziemcach wskazane jest, iż w stosunku do wszelkich kwestii proceduralnych dotyczących wiz krajowych, które nie zostały ujęte w ustawie o cudzoziemcach, stosuje się przepisy rozporządzenia (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy).

Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 (kodeks wizowy)

Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiając Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) jest głównym źródłem prawa dotyczącym procesów związanych z wydawaniem wiz Schengen.

Kodeks wizowy ustanawia wspólne zasady składania wniosków wizowych dla wszystkich państw członkowskich, określając:

• państwo właściwe do rozpatrzenia wniosku o wizę Schengen;

• zasady składania wniosku o wizę Schengen;

• wymagane od cudzoziemca dokumenty i opłaty;

• zasady rozpatrywania wniosku przez konsula;

• zasady podejmowania decyzji wizowej przez konsula;

• przesłanki odmowy wydania wizy Schengen;

• zasady przedłużenia, unieważnienia i cofnięcia wizy Schengen;

• procedury związane z wydawaniem wiz na granicach zewnętrznych;

• organizację oddziałów wizowych;

• zasady współpracy organów wizowych z usługodawcami zewnętrznymi.

Art. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1806

Art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniającego państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnienie z tego wymogu określa, iż od obywateli państw trzecich wymienionych w załączniku I do ww. rozporządzenia, a także osób, które uzyskały status bezpaństwowca lub uchodźcy w państwach niebędących częścią obszaru Schengen, wymagane są wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych.